Schiedam

De SP-fractie verkent de stad tijdens het zomerreces. Gisteren mocht raadslid Sun van Dijk een 24-uurs dienst meedraaien bij de Brandweer. Lees hieronder haar verslag:

Hoe bereid je je voor om een dienst mee te draaien bij de brandweer? Dat was een vraag die ik me al een aantal dagen vooraf stelde. Zouden ze net zoals in de film met een potje kaarten wachten tot er een melding binnen komt om uit te rukken? En die meldingen zouden dan uiteraard brandmeldingen zijn of de katten in de bomen. Ik was dus zeer benieuwd hoe de dag zou verlopen.

Bij aankomst was de overdracht van de twee ploegen. Ik maakte kennis met het team en mij werd verteld dat in de ochtend er een duikoefening gepland stond samen met de brandweer uit Delft. Om het team te vervangen kwam er een brandweerploeg met “vrijwilligers”. Mij werd al vrij snel duidelijk dat de term vrijwilligers echt deze mensen enorm te kort doet. Want deze 32 mannen en vrouwen steken ongelofelijk veel tijd en energie, naast hun reguliere baan, in het brandweervak. Het kost 2 jaar om een opleiding in de avonduren te volgen voordat je aan de slag kunt als vrijwilliger. En in principe ben je als vrijwilliger dus altijd oproepbaar. Dat vraagt behoorlijk veel van jezelf en je omgeving. Uit gesprekken met een aantal van hen bleek de enorme passie en liefde voor het vak. Vakidioten noemden zij zichzelf ook wel. Veel van de beroepsbrandweermannen en vrouwen zijn naast hun diensten hier in Schiedam, ook nog vrijwilligers bij de brandweer in hun eigen woonplaats. Hoe bijzonder is dat!

Nadat de vervangende ploeg naar een melding van een keukenbrand uitrukte, vertrokken wij naar Maassluis voor de duikoefening. Daar gaat een flinke voorbereiding aan vooraf qua controle van materialen. Bij aankomst maakten de ploegen uit Schiedam en Delft kennis met elkaar en spraken ze elkaars werkwijze door. Jaap, mijn vraagbaak van de dag, legde mij uitgebreid uit wat er allemaal bij komt kijken als zij moeten uitrukken voor een melding waarbij duikers nodig zijn. Deze mannen werken als een geoliede machine samen. Volledig vertrouwen in elkaar. Dat moet ook wel want de duiker is compleet afhankelijk van zijn maatje aan de kant.

Na een geslaagde duikoefening stond normaal gesproken sporten op het programma voor de middag. Maar doordat het hitteplan in werking was gesteld werd dit onderdeel overgeslagen. We gingen begin van de middag terug naar de kazerne. De mannen van de ploeg gaan heel gebroederlijk met elkaar om. Plaagstootjes uitdelen en lachen met elkaar. Het was goed om te zien dat de sfeer in het team top is. Je leeft tenslotte 24 uur achter elkaar met deze groep mensen.

Niet lang nadat we terug waren kwam er een prio1 melding binnen. Dat betekent met alle toeters en bellen zo snel mogelijk op plaats van bestemming aankomen, met uiteraard de veiligheid voor jezelf en de omgeving voorop. Onder de indruk van het alarm rende ik zo snel mogelijk naar de wagen om op tijd klaar te zitten zodat de wagen kon uitrukken. Daardoor had ik niet meegekregen om wat voor melding het ging. Onderweg naar locatie werd mij vertelt dat het ging om een reanimatie. Ik was even verbaasd omdat ik niet wist dat de brandweer daar ook voor uitrukt. Ik heb altijd gedacht dat daar de ambulance voor komt of dat als de ambulance arriveert, zij het volledig overnemen. Ter plaatste werd mij uitgelegd dat de brandweer bij zo’n melding de reanimatie doet zodat de ambulancebroeders zich volledig kunnen richten op medicatie, infuus aanleggen en eventueel intuberen. Ik was diep onder de indruk van hoe deze mannen die net daarvoor nog zaten te  grappen met elkaar, een knop omschakelen zodra er een melding binnen komt en uiterst professioneel te werk gaan. Hoe ieder in de wagen naar de melding toe een eigen vaste rol heeft. Twee maken zich gereed om direct uit te stappen en aan de slag te kunnen gaan zodra we aankomen. Een teamlid geeft instructies over de route, een ander teamlid rijdt en de bevelvoerder onderhoud het contact met de meldkamer. Gelukkig was bij deze melding de inzet van de hulpdiensten geslaagd.

Terug op de kazerne gingen we avondeten. Een van de ploegleden kookt voor de hele ploeg. Daar leggen zij zelf geld voor in, doen boodschappen en koken en eten dan gezamenlijk. Ik woon zelf in Noord en heb daar regelmatig bij de supermarkt wel eens de grote hoogwerker zien staan en bij de kassa brandweermannen die boodschappen stonden af te rekenen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik toen best wel eens heb gedacht: “Nou, nou, moet dat nou echt met zo’n grote wagen, die niet even normaal te parkeren valt door zijn omvang, boodschappen doen? En ook heb ik wel eens een ploeg van 6 man sterk in de winkel gezien. Dat leek mij overdreven en dacht dan, hebben jullie niets beters te doen? Maar tijdens de dienst leerde ik dat deze mannen en vrouwen de hele dienst door opgeroepen kunnen worden naar een spoedmelding. Ja logisch natuurlijk! Ze kunnen moeilijk eerst terug naar de kazerne om een personenauto om te wisselen voor de hoogwerker. En een ploeg op de bluswagen moet altijd bestaan uit 6 man. Dus waar zij ook tijdens de 24-uursdienst naar toe gaan, dat moet met de hele ploeg om direct naar een melding te kunnen rijden indien nodig.

’s Avonds vond ik het best spannend om de nacht in te gaan. Ik durfde niet echt te gaan slapen uit angst dat ik het alarm niet zou horen afgaan bij een melding. Nou ik kan je zeggen, die hoort iedereen! Om half 1 in de nacht, ik was dus toch even in slaap gedommeld, ging het alarm. Dan schieten de lampen in je kamer vol aan en hoor je het alarm en wordt de melding omgeroepen. Met de adrenaline in mijn lijf schoot ik mijn kamer uit en rende ik naar de wagen. We gingen naar melding van een huis waar de gevel deels was losgelaten en bakstenen naar beneden waren gevallen. Gevaarlijke situatie uiteraard waar de hoogwerker ook voor werd ingezet.

Later die nacht, of beter gezegd vroeg in de ochtend ging het alarm wederom af. Ditmaal voor een gaslek. Daar aangekomen bleek er een flink gaslek te zijn in een pand en was er hulp van externen nodig om de gastoevoer te kunnen stoppen. Er werd opgeschaald naar Grip1. Dus voordat ik het door had stond de hele straat vol met politie, brandweer, ambulance, DCMR en werd er door de verschillende diensten samengewerkt en besloten hoe te handelen. Onze dienst zat er om 8 uur op, dus een half uur later werden wij afgelost door de nieuwe ploeg. Terug op de kazerne hebben we nog even kort nagepraat en namen we afscheid. Ik nam afscheid met een fantastische ervaring rijker. Wat een bijzondere mannen heb ik leren kennen. Dit zijn mensen die er alles voor doen om mensenlevens te redden. Volgens mij mag je ze dan wel omschrijven als helden.